Skoro było już o obecnych organizacjach A w kraju to warto by wymienić też te przedwojenne:
Anarchistyczna Federacja Polski
Grupa Anarchistów – Komunistów „Internacjonał”
Zmowa Robotnicza
Grupa Anarcho–Spiskowa
Czarny Sztandar
Grupa Rewolucjonistów–Terrorystów
Grupa Syndykalistów–Maksymalistów
Grupa Anarchistyczna „Chleb i Wolność”
Stowarzyszenie Anarchistów–Komunistów „Śmierć”
Proletariat (nie mylić z inną komunistyczną grupa o tej samej nazwie)
Swoboda
Czarny Kruk
Anarchia
Walka
Butownik
Ekspropriatorzy
Czerwona Reka
Czarny Orzel
Rewolucyjni Mściciele
Federacja Anarchistyczna Polski i Litwy
Warszawska Grupa Anarchistów-Komunistów „Wolność”
Grupa Anarchistyczna „Czerwona Chorągiewka”
Związek Syndykalistów Polskich
Pisma i gazety:
Głos Anarchisty
Najmita
Przebudowa
Walka Klas
Głos Rewolucji
Czy ktoś zna jeszcze jakieś inne?
Full Version: Organizacje A przed 1940
Krótki opis:
http://klapek.host.sk/prlictxt.htm#4.
http://klapek.host.sk/prlictxt.htm#4.
Anarchizm w Polsce
Polski anarchizm nigdy nie stał się znaczącą siłą polityczną czy filozofią pociągającą za sobą rzesze zwolenników. Jednakże błędem jest pomijanie jego wpływu na historię kraju w XX wieku. Mimo niewielkiej liczby zwolenników był widoczny w pierwszych latach swojej działalności za sprawą propagandy czynem i agitacji wśród najniższych klas społecznych.
Pierwsza grupa wyraźnie odwołująca się do idei anarchistycznych powstała na przełomie 1902 i 1903 roku w Białymstoku, za sprawą przybyłego z Londynu działacza o pseudonimie „Zajdel”. Na organizowane przez nich zebrania przychodziło czasami ponad 700 osób, co zaowocowało rozwojem idei w tym mieście i powstaniem kolejnych grup. Przygotowano nawet projekt powstania anarchistycznego w Białymstoku, które jednak z powodu aresztowań nigdy nie doszło do skutku. Lata 1905 – 1913 są dla ruchu anarchistycznego przełomowe, gdyż to w tym okresie tworzą się nowe grupy w praktycznie każdym większym mieście. Do najbardziej znanych należą: Grupa Anarchistów – Komunistów „Internacjonał”, Zmowa Robotnicza, Grupa Anarcho–Spiskowa, Czarny Sztandar, Grupa Rewolucjonistów–Terrorystów, Grupa Syndykalistów–Maksymalistów, Grupa Anarchistyczna „Chleb i Wolność”, Stowarzyszenie Anarchistów–Komunistów „Śmierć”, Proletariat, Swoboda. Jednakże najsłynniejszą była łódzka grupa, Rewolucyjni Mściciele, która na przełomie lat 1910-1913 liczyła przeszło 600 osób i dokonywała aktów zemsty na carskiej ochranie, jej współpracownikach oraz łódzkiej burżuazji. Jej śmiałe działania odbiły się echem w całej Europie, a nawet USA.
W okresie I wojny światowej i bezpośrednio po niej ruch anarchistyczny przeszedł na pozycje propagandy słowem i potępienia terroru indywidualnego. Najbardziej znanymi grupami były w tym okresie: Czarny Kruk, Anarchia i powstała w 1926 roku Anarchistyczna Federacja Polski – działająca do wybuchu wojny, a zrzeszająca kilkadziesiąt grup z dużych ośrodków robotniczych. Organem prasowym AFP był Głos Anarchisty, w którym pisali zarówno prości robotnicy jak i inteligencja. Dużym sukcesem propagandowym dla polskich anarchistów było ideowe przejęcie w 1936 roku, liczącego się w skali kraju, Związku Związków Zawodowych i nadanie mu anarchosyndykalistycznego charakteru. W swoim „anarchistycznym” okresie liczył on około 20 tys. członków. Wybuch wojny uniemożliwił przystąpienie ZZZ do Międzynarodówki Anarchosyndykalistycznej IWA.
W czasie II wojny światowej tradycje anarchistyczne podtrzymywał powstały jesienią 1939 roku Związek Syndykalistów Polskich – do 1941 roku działający pod nazwą: Wolność i Lud. Posiadał on własne Oddziały Bojowe, które, między innymi, wzięły udział w powstaniu warszawskim wywieszając na swojej kwaterze czarno-czerwone sztandary.
Lata 1945-47 to próby odbudowy ruchu (łódzkie anarchistyczne wydawnictwo Słowo), stłumione przez nową władzę. Działacze anarchistyczni zostali albo aresztowani, albo ze względu na represje zmuszeni do zaprzestania aktywności. Dopiero początek lat osiemdziesiątych przyniósł możliwość odrodzenia się idei anarchistycznych.
W okresie istnienia pierwszej Solidarności obecny był w niej silny ruch samorządności robotniczej, bliski ideom syndykalistycznym. Grupował on kilka tysięcy zakładów i skupiony był wokół tzw. Grupy Lubelskiej, utworzonej, przede wszystkim, przez działaczy Solidarności z regionów łódzkiego i lubelskiego. Od tego okresu powstają również grupy bezpośrednio odwołujące się do idei anarchistycznych. Utworzony zostaje Ruch Społeczeństwa Alternatywnego, który z niektórymi działaczami Ruchu Wolność i Pokój utworzył pod koniec lat osiemdziesiątych Międzymiastówkę Anarchistyczną, a później Federację Anarchistyczną. Od końca lat osiemdziesiątych tworzą się również inne grupy, nie związane z FA, jak chociażby: Ludowy Front Wyzwolenia, Grupa Anarchistyczna Solidarność, Czarna Galicja.
Do idei anarchosyndykalistycznych odwołują się, oprócz części FA, nieistniejąca już Akcja Rewolucyjnych Syndykalistów.
http://pl.wikipedia.org/wiki/Anarchizm
Polski anarchizm nigdy nie stał się znaczącą siłą polityczną czy filozofią pociągającą za sobą rzesze zwolenników. Jednakże błędem jest pomijanie jego wpływu na historię kraju w XX wieku. Mimo niewielkiej liczby zwolenników był widoczny w pierwszych latach swojej działalności za sprawą propagandy czynem i agitacji wśród najniższych klas społecznych.
Pierwsza grupa wyraźnie odwołująca się do idei anarchistycznych powstała na przełomie 1902 i 1903 roku w Białymstoku, za sprawą przybyłego z Londynu działacza o pseudonimie „Zajdel”. Na organizowane przez nich zebrania przychodziło czasami ponad 700 osób, co zaowocowało rozwojem idei w tym mieście i powstaniem kolejnych grup. Przygotowano nawet projekt powstania anarchistycznego w Białymstoku, które jednak z powodu aresztowań nigdy nie doszło do skutku. Lata 1905 – 1913 są dla ruchu anarchistycznego przełomowe, gdyż to w tym okresie tworzą się nowe grupy w praktycznie każdym większym mieście. Do najbardziej znanych należą: Grupa Anarchistów – Komunistów „Internacjonał”, Zmowa Robotnicza, Grupa Anarcho–Spiskowa, Czarny Sztandar, Grupa Rewolucjonistów–Terrorystów, Grupa Syndykalistów–Maksymalistów, Grupa Anarchistyczna „Chleb i Wolność”, Stowarzyszenie Anarchistów–Komunistów „Śmierć”, Proletariat, Swoboda. Jednakże najsłynniejszą była łódzka grupa, Rewolucyjni Mściciele, która na przełomie lat 1910-1913 liczyła przeszło 600 osób i dokonywała aktów zemsty na carskiej ochranie, jej współpracownikach oraz łódzkiej burżuazji. Jej śmiałe działania odbiły się echem w całej Europie, a nawet USA.
W okresie I wojny światowej i bezpośrednio po niej ruch anarchistyczny przeszedł na pozycje propagandy słowem i potępienia terroru indywidualnego. Najbardziej znanymi grupami były w tym okresie: Czarny Kruk, Anarchia i powstała w 1926 roku Anarchistyczna Federacja Polski – działająca do wybuchu wojny, a zrzeszająca kilkadziesiąt grup z dużych ośrodków robotniczych. Organem prasowym AFP był Głos Anarchisty, w którym pisali zarówno prości robotnicy jak i inteligencja. Dużym sukcesem propagandowym dla polskich anarchistów było ideowe przejęcie w 1936 roku, liczącego się w skali kraju, Związku Związków Zawodowych i nadanie mu anarchosyndykalistycznego charakteru. W swoim „anarchistycznym” okresie liczył on około 20 tys. członków. Wybuch wojny uniemożliwił przystąpienie ZZZ do Międzynarodówki Anarchosyndykalistycznej IWA.
W czasie II wojny światowej tradycje anarchistyczne podtrzymywał powstały jesienią 1939 roku Związek Syndykalistów Polskich – do 1941 roku działający pod nazwą: Wolność i Lud. Posiadał on własne Oddziały Bojowe, które, między innymi, wzięły udział w powstaniu warszawskim wywieszając na swojej kwaterze czarno-czerwone sztandary.
Lata 1945-47 to próby odbudowy ruchu (łódzkie anarchistyczne wydawnictwo Słowo), stłumione przez nową władzę. Działacze anarchistyczni zostali albo aresztowani, albo ze względu na represje zmuszeni do zaprzestania aktywności. Dopiero początek lat osiemdziesiątych przyniósł możliwość odrodzenia się idei anarchistycznych.
W okresie istnienia pierwszej Solidarności obecny był w niej silny ruch samorządności robotniczej, bliski ideom syndykalistycznym. Grupował on kilka tysięcy zakładów i skupiony był wokół tzw. Grupy Lubelskiej, utworzonej, przede wszystkim, przez działaczy Solidarności z regionów łódzkiego i lubelskiego. Od tego okresu powstają również grupy bezpośrednio odwołujące się do idei anarchistycznych. Utworzony zostaje Ruch Społeczeństwa Alternatywnego, który z niektórymi działaczami Ruchu Wolność i Pokój utworzył pod koniec lat osiemdziesiątych Międzymiastówkę Anarchistyczną, a później Federację Anarchistyczną. Od końca lat osiemdziesiątych tworzą się również inne grupy, nie związane z FA, jak chociażby: Ludowy Front Wyzwolenia, Grupa Anarchistyczna Solidarność, Czarna Galicja.
Do idei anarchosyndykalistycznych odwołują się, oprócz części FA, nieistniejąca już Akcja Rewolucyjnych Syndykalistów.
http://pl.wikipedia.org/wiki/Anarchizm
Zwiazek Syndykalistow Polskich nie byl organizacja o charakterze anarchistycznym (Syndykalizm ZSP czerpal z Brzozowskiego). Zostal utworzony w 1939 r. przez srodowiska zwiazane przed wojna z obozem tzw. lewicy sanacyjnej (ZZZ, ZPMD-L, RIOK, ZP-L...). Organizacja dzialajaca w czasie wojny w ktorej znalezli sie dzialacze d. AFP byla Syndykalistyczna Org. Wolnosc.
Czy oprocz Kołodzieje mozna jeszcze gdzies znalesc info. na temat wymienionych wyzej org. @ ?
pozdrawiam
Czy oprocz Kołodzieje mozna jeszcze gdzies znalesc info. na temat wymienionych wyzej org. @ ?
pozdrawiam
Grupa Rewolucjonistów–Terrorystów
Rewolucyjni Mściciele - niezle nazwy, nie ma co
Rewolucyjni Mściciele - niezle nazwy, nie ma co
Takie to były czasy...
jakbym wtedy zyl to bym sie zapisal do tego:
Stowarzyszenie Anarchistów–Komunistów „Śmierć”
musialo wtedy byc niezle cool.
Stowarzyszenie Anarchistów–Komunistów „Śmierć”
musialo wtedy byc niezle cool.
QUOTE
jakbym wtedy zyl to bym sie zapisal do tego:
Stowarzyszenie Anarchistów–Komunistów „Śmierć”
musialo wtedy byc niezle cool.
Stowarzyszenie Anarchistów–Komunistów „Śmierć”
musialo wtedy byc niezle cool.
Nie wiem czy to jest smieszne...jak dla mnie troche groza musialo wiac z tej 'smierci'.
QUOTE(bitelz @ May 5 2005, 03:27 PM)
jakbym wtedy zyl to bym sie zapisal do tego:
Stowarzyszenie Anarchistów–Komunistów „Śmierć”
musialo wtedy byc niezle cool.
Stowarzyszenie Anarchistów–Komunistów „Śmierć”
musialo wtedy byc niezle cool.
he
pewnie jacy ultra sekciarze a la obecna FA Praga, haha
trzeba pamiętać że część wymienionych to grupy z lat 1904-12,a wiadomo że była rewolucja
Jedna z najsławniejszych grup właśnie do 1913 byli łódzcy Rewolucyjni Mściciele. Grupa była znana nie tylko w kraju ale w całej Europie a nawet USA. W czasie swojej trzy letniej działalności przewinęło się przez nią 700 osób. Dokonywali zamachów na łódzkiej burżuazji i carskiej Ochranie.
Program Rewolucjonistów – Mścicieli
Grupa nasza jest organizacją terrorystyczną, polityczno-ekonomiczną, której celem jest walka o wolność klasy robotniczej spod jarzma burżuazyjnego i rządowego. Organizacja uznaje terror jako formę walki politycznej i ekonomicznej w szerokim zakresie, tak, jak w równej mierze dokonywanie ekspropriacji pieniędzy państwowych, jak i burżuazyjnych.
Nie prowadzimy walki o niepodległość Polski, domagamy się natomiast szerokiej i pełnej autonomii politycznej i kulturalnej z podziałem dóbr narodowych między wszystkich ludzi pracy. Jednym z celów organizacji naszej jest niesienie pomocy członkom swoim zamkniętym w więzieniu, czy znajdującym się na katordze oraz ich rodzinom, jeśli one znajdowały się na utrzymaniu uwięzionego i pomocy takiej potrzebują. Zobowiązani jesteśmy też do przyjścia z pomocą tym, którzy rozkonspirowani pomocy tej będą potrzebować.
Zdobyte w akcjach pieniądze rozdzielane będą między wszystkich towarzyszy, w zależności od potrzeb każdego z nich, wiadoma jednak część tych pieniędzy pozostaje w kasie, oddanej pod opiekę zarządu, za co ten jest odpowiedzialny i zobowiązany w określonych terminach do składania towarzyszom dokładnych sprawozdań z wpływów i wydatków.
Członkowie Organizacji wybierają spośród siebie Zarząd, który po powołaniu zobowiązany jest do wykonywania wszystkich uchwał, podjętych na zebraniu. Ważniejsze zagadnienia organizacyjne i polityczne rozpatrywane są przez Ogólne Zebranie Członków. Każdy, kto pragnie należeć do grona Członków Organizacji i nim zostaje, ma obowiązek brania udział w razie potrzeby we wszystkich organizowanych akcjach terrorystycznych, w przeciwnym razie nie może być członkiem Grupy Rewolucjonistów - Mścicieli.
Nie uznajemy jakichkolwiek przywódców, każdy posiada prawo głosu i wszyscy są sobie równi. Tylko na czas akcji wybiera się dowódcę, któremu wszyscy uczestnicy akcji są zobowiązani do bezwzględnego posłuszeństwa. Ale tylko w akcji. Członkowie naszej organizacji zobowiązani są do zachowani ścisłej konspiracji i prowadzenia życia normalnego, aby być przykładem dla innych, na dowód, że jesteśmy ludźmi walczącymi o wolność, a ni pospolitymi bandytami i złodziejami.
Program Rewolucjonistów – Mścicieli
Grupa nasza jest organizacją terrorystyczną, polityczno-ekonomiczną, której celem jest walka o wolność klasy robotniczej spod jarzma burżuazyjnego i rządowego. Organizacja uznaje terror jako formę walki politycznej i ekonomicznej w szerokim zakresie, tak, jak w równej mierze dokonywanie ekspropriacji pieniędzy państwowych, jak i burżuazyjnych.
Nie prowadzimy walki o niepodległość Polski, domagamy się natomiast szerokiej i pełnej autonomii politycznej i kulturalnej z podziałem dóbr narodowych między wszystkich ludzi pracy. Jednym z celów organizacji naszej jest niesienie pomocy członkom swoim zamkniętym w więzieniu, czy znajdującym się na katordze oraz ich rodzinom, jeśli one znajdowały się na utrzymaniu uwięzionego i pomocy takiej potrzebują. Zobowiązani jesteśmy też do przyjścia z pomocą tym, którzy rozkonspirowani pomocy tej będą potrzebować.
Zdobyte w akcjach pieniądze rozdzielane będą między wszystkich towarzyszy, w zależności od potrzeb każdego z nich, wiadoma jednak część tych pieniędzy pozostaje w kasie, oddanej pod opiekę zarządu, za co ten jest odpowiedzialny i zobowiązany w określonych terminach do składania towarzyszom dokładnych sprawozdań z wpływów i wydatków.
Członkowie Organizacji wybierają spośród siebie Zarząd, który po powołaniu zobowiązany jest do wykonywania wszystkich uchwał, podjętych na zebraniu. Ważniejsze zagadnienia organizacyjne i polityczne rozpatrywane są przez Ogólne Zebranie Członków. Każdy, kto pragnie należeć do grona Członków Organizacji i nim zostaje, ma obowiązek brania udział w razie potrzeby we wszystkich organizowanych akcjach terrorystycznych, w przeciwnym razie nie może być członkiem Grupy Rewolucjonistów - Mścicieli.
Nie uznajemy jakichkolwiek przywódców, każdy posiada prawo głosu i wszyscy są sobie równi. Tylko na czas akcji wybiera się dowódcę, któremu wszyscy uczestnicy akcji są zobowiązani do bezwzględnego posłuszeństwa. Ale tylko w akcji. Członkowie naszej organizacji zobowiązani są do zachowani ścisłej konspiracji i prowadzenia życia normalnego, aby być przykładem dla innych, na dowód, że jesteśmy ludźmi walczącymi o wolność, a ni pospolitymi bandytami i złodziejami.
QUOTE(seksa @ May 4 2005, 10:06 PM)
Skoro było już o obecnych organizacjach A w kraju to warto by wymienić też te przedwojenne:
Pisma i gazety:
Głos Anarchisty
Najmita
Przebudowa
Walka Klas
Głos Rewolucji
Czy ktoś zna jeszcze jakieś inne?
Pisma i gazety:
Głos Anarchisty
Najmita
Przebudowa
Walka Klas
Głos Rewolucji
Czy ktoś zna jeszcze jakieś inne?
Wolnosc
Trybun Ludowy
Swit
Wolny Swiat
Nowa Epoka
Sprawa Robotnicza
Walka
Dopisalem jeszcze pare organizacji ktore mi sie przypomnialy
QUOTE(seksa @ May 4 2005, 09:06 PM)
Skoro było już o obecnych organizacjach A w kraju to warto by wymienić też te przedwojenne:
Anarchistyczna Federacja Polski
Anarchistyczna Federacja Polski
w lonie samej AFP
dzialo ok 20 grup czlonkowskich:
min:
Bakunin
Kropotkin
Iskra
Walka
Wolnosc
Wolna Komuna
Praca
Sacco i Vanzetti
Malatesta
Awangarda
Piekarze
Burza
This is a "lo-fi" version of our main content. To view the full version with more information, formatting and images, please click here.